ارایه گزینه مناسب نگهداری و بهسازی روسازی آسفالتی با بکارگیری شاخص‌های ارزیابی ناهمواری و خرابی سطحی

 نگهداری و بهسازی روسازی راهها از اقدامات مهم و ضروری در افزایش طول عمر جاده­ها است و همواره هزینه­های زیادی صرف این امور می­گردد. با بکارگیری یک سیستم مدیریت روسازی (PMS) اقدامات نگهداری و بهسازی راهها به صورت اولویت­بندی­شده و با صرف هزینه­های اقتصادی بهینه صورت می­گیرد. به منظور ایجاد چنین شرایطی، نیاز به یک پایگاه داده می­باشد تا اطلاعات جمع­آوری شده در دوره­های مختلف زمانی مورد بررسی قرار گیرند. از آنجا که در کشور ایران ایجاد سیستم مدیریت روسازی در ابتدای راه بوده و یک بانک اطلاعات بلندمدت در دسترس نیست، انجام برنامه­ریزی و اولویت­بندی نگهداری راهها با در نظر گرفتن شرایط فعلی خرابی روسازی­ها می­تواند مؤثر و کاربردی باشد. در همین راستا در این مقاله بر مبنای شاخص­ ارزیابی ناهمواری بین­المللی (IRI) و شاخص ارزیابی سطح روسازی (PASER) وضعیت حدود 800 کیلومتر از شبکه راههای شریانی استان کرمانشاه مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. در واقع در این مقاله گزینه­های مرمت مورد نیاز برای هر یک از مقاطع منتخب براساس بررسی وضعیت روسازی با استفاده از هریک از دو شاخص فوق و ترکیب آنها ارایه گردیده است. بررسی داده­های برداشت شده و نتایج حاصل از آنها نشان می­دهد که شدت ناهمواری سطحی بالا (IRI با میزان بالا) لزوماً به معنای وجود خرابی­های سطحی با شدت بالا (PASER با نمره کم) و بالعکس نمی­باشد. در همین راستا استفاده از ترکیب این دو شاخص می­تواند دارای عملکرد مناسبتری نسبت به هر یک از شاخص­ها جهت نمایش وضعیت روسازی باشد. همچنین یک مدل رگرسیون به منظور ایجاد رابطه میان دو شاخص IRI و PASER به دست آمده است، که بیانگر قابلیت تخمینمناسب هر یک از این دو شاخص بر حسب دیگری است.